در بخشی از کتاب کتابخانه ارواح اثر ریچارد دنی میخوانیم: ساختمان تا سال 1952 خالی مانده بود. تا اینکه یکی زا فامیلهای دور، کتابخانه را به ارث برد و آن را برای عموم بازگشایی کرد. از زمان بازگشایی کتابخانه در سال 1952 تا کنون هم چندین کودک وارد ساختمان شده و هرگز دوباره دیده نشدهاند. برخی در اثر سقوط از بالکن طبقۀ دوم مردهاند و بر اساس بعضی شایعات، قاتل زنجیرهای معروفی از زیر زمین آنجا برای کارهای منزجر کنندهاش استفاده میکرده است. گزارشات بیشما تسخیرشدگی توسط ارواح را هم نباید فراموش کرد؛ آنقدر فیلم و مقاله در رابطه با این موضوع وجود داشت که بررسی همۀ آنها هفتهها طول میکشید. شاید فکر میکنید بعد از این همه اتفاق باید کتابخانه تعطیل یا ساختمان را تخریب میکردند اما ...