فوفل ۴۰ گرم

نام علمی:Areca catechu L.، نام فرانسه درخت Arequier، نام فرانسه میوه (فوفل) Arec، نام انگلیسی درخت Areca و نام انگلیسی میوه Betel nut می‌باشد. نام‌های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، فوفل، نخل هندی، پوپل، فوفَل و تانبول نامیده شده است. تیره گیاه:نخل Palmaceaeنوع گیاه:درختمشخصات ظاهری:درختی است به ارتفاع حدود 10 متر با ساقه‌های نازک و دراز و شاخه‌هایی کوتاه و پوشیده از برگ‌های پهن، بزرگ، سبزرنگ و مجتمع به طور گروهی که در انتهای ساقه ظاهر می‌شوند. گل‌های آن به رنگ سفید، خوشبو و دارای اسانس می‌باشند. میوه‌اش به اندازه یک تخم مرغ، سفیدرنگ و به مرور پس از رسیدن به رنگ زردِ نارنجی در می‌آید. در داخل میوه یک دانه‌ی بیضوی شکل که درازی آن حدود 2 سانتی‌متر است قرار دارد که رنگ غشای نازک آن قهوه‌ای می‌باشد. در ضمن طعم دانه تلخ و قابض است. طبیعت فوفل:طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن سرد و خشک است.   رویش جغرافیایی:اغلب در هند، مالزی، سیلان و جنوب چین انتشار دارد. این درخت در ایران نمی‌روید و میوه‌ی آن (فوفل) یکی از اقلام گیاهان دارویی وارداتی می‌باشد.ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در گیاه، میوه و دانه:در گیاه فوفل مواد ایزوگووسین، کولین، آلکالوئیدهای آرکائین، آرکائیدین، آرکولین و گوواسین، در میوه‌ی آن آلفاکاتچین و در دانه‌ی آن آرکودین، آرکاتین، تانن، مواد چرب، قند ساکارز، مانّان و گالاکتان تشخیص داده شده است. بخش مورد استفاده:میوه و دانه (فوفل)نحوه مصرف:معمولاً فوفل را به صورت سائیده شده استفاده می‌کنند و در طب سنتی برای درمان بیماری‌ها نحوه و مقدار مصرف آن را پزشک تشخیص داده و تجویز می‌کند. خواص درمانی فوفل:ضد کرم قوی و مسکن دردهای گرم بدن از جمله درد پهلو، هضم کننده غذا و ضد تب مالاریا، ضد باکتری و مفید برای بیماری بری‌بری (کمبود ویتامین B1)، ضد تب نوبه‌ای و از بین برنده قارچ و انگل‌های بدن، تقویت کننده اعصاب و ضد استسقاء، تقویت کننده کبد و اشتهاآور، افزاینده تمایلات جنسی و بازکننده قاعدگی، ضد اسکوربوت و از بین برنده بوی بد دهان، قبض کننده و ضد اسهال، کاهنده التهاب چشم و مسکن درد معده، ضد سرفه و مسکن سرفه‌های مقاوم، افزاینده ترشح بزاق و کاهنده ورم گلو و حنجره می‌باشد. در ضمن برای جوش‌ها و بیماری‌های گرم دهان، سستی دندان‌ها و لثه‌ها و نزله‌های برونشیتی نیز مفید است. تذکر:استفاده از فوفل در دوران بارداری و شیردهی ممنوع و زیاده‌روی و مصرف بیش از حد مجاز آن سمّی می‌باشد.